Om 8.30 u. stond chauffeur Maurizzio ons al op te wachten met de officiële spelersbus van het Ternii-voetbalelftal. Deze keer bracht hij ons naar Orvieto, een prachtig dorpje op een rotspartij.
Vooral de duomo zal ons nog lang bijblijven. We werden namelijk gegidst door een señora die in dit pittoresk plaatsje was geboren. In zeer verstaanbaar Engels kregen we heel de indrukwekkende voorgevel ontrafeld en ook verscheidene leuke anekdotes te horen. Zo hebben we bijvoorbeeld met onze eigen ogen de oudste piëta met vier personen gezien uit één blok steen gebeeldhouwd. Ook bij de kapel met prachtige schilderingen over 'het laatste oordeel' werd tot in de puntjes uitgelegd wat het allemaal moest voorstellen. Of nog eentje, .... Vooraan aan de zijkant van de kerk staat een interessante fresco. Honderden jaren geleden hebben ze een stuk van de fresco uitgehouwen omdat de schildering niet mooi in het midden van het bovenstaande raam stond. Nadien ontdekte men dat de kunstenaar geen fout had gemaakt. Vanaf de grote ingang krijg je een ander perspectief en stond de fresco perfect ten opzichte van het raam. Het vernielde stuk kunnen ze er echter nu niet meer terug aanzetten. Spijtig genoeg mochten we geen foto's nemen in de duomo. Één van onze dapperste leerlingen waagde toch te vragen aan een opzichter of hij snel een foto mocht nemen van het imposante rosetraam. "NO" kreeg hij toegeblaft.
De middaglunch namen we in een restaurant van een beroemde wijnkenner. Alle specialiteiten van Italië passeerden de revue zodat we bijna de volle twee uur aan tafel doorbrachten. Het was erg lekker maar ook erg veel. Gelukkig deze keer geen pizza.
in de namiddag kregen we bij de brandweer van Orvieto een demonstratie over veiligheid, het thema van ons project. Een dappere 'firefather' -Italianen gebruiken blijkbaar liever dit woord i.p.v. firefighter- doofde een brandende gasfles, dan klom er een andere spuitgast via een klimmer omhoog en ten spotte werd er nog een alarm gesimuleerd waarop het hele korps met loeiende sirenes uitrukte. In de cafetaria stond er veel eten maar na het copieuze middagmaal bleef dit quasi onaangeroerd. Om niets verloren te laten gaan kregen we de broodjes e. d. als lunchpakket mee naar het hotel zodat we geen avondeten meer moesten zoeken.
Na een busrit van anderhalf uur na een vermoeiende dag dachten we voor het hotel afgezet te worden tot Carmen de plannen plots wijzigde. Ze had te horen gekregen dat de baas van het 'fire department' van Umbrië speciaal van Rome naar Ternii was gereden om ons te ontmoeten. Ideaal moment voor ons om onze jongens iets te leren over respect, beleefdheid en ook dankbaarheid. Ze hadden totaal geen zin in wederom een formele ontmoeting. Toch begrepen ze perfect dat je het niet kan maken om je gastland EN de 'fire-chief' teleur te stellen door er niet of nonchalant aanwezig te zijn. Alle Belgen aanwezig, leerkrachten incluis -applaus-, gedroegen zich voorbeeldig en de brandweerbaas was erg in zijn nopjes.
Het avond maal nuttigden we op een bankje in de buurt van ons hotel maar bijna iedereen had nog een plaatsje overgelaten voor 'gelati'. Een ijsje dus. Nadien nog een stevige wandeling en terug naar het hotel.
Een welverdiende nachtrust was het enige dat ons nog deugd kon doen. Ssssst, tot morgen ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten